12. lipca 2025
godz. 20:00
godz. 20:00
KONCERT INAUGURACYJNY
Moniuszko/Kurpiński/Szeligowski/Dobrzyński
Moniuszko/Kurpiński/Szeligowski/Dobrzyński
Grzybowski/Sinfonietta Cracovia/Tali
KONCERT INAUGURACYJNY
Stanisław Moniuszko: Polonez z 3 aktu op. Hrabina
Karol Kurpiński/Sebastian Gottschick*: Koncert B-dur na klarnet i orkiestrę
- Allegro
- Andante*
- Alla Polacca*
***
Tadeusz Szeligowski: Epitafium na śmierć Karola Szymanowskiego
Ignacy Feliks Dobrzyński/Karol Respondek: Koncert As-dur na klarnet i orkiestrę op. 47
- Agitato
- Adagio doloroso e molto espressivo
- Allegro mosso e animato
Krzysztof Grzybowski, klarnet
Sinfonietta Cracovia
Anu Tali, dyrygentka
Realizacja koncertu przy współpracy z Polskim Wydawnictwem Muzycznym w ramach programu TUTTI.pl promującego wykonawstwo muzyki polskiej.
Materiały nutowe Koncertu klarnetowego B-dur Karola Kurpińskiego/Sebastiana Gottschicka udostępnione dzięki uprzejmości Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina.
Dayoon You
Urodził się w 2001 roku. Gra na skrzypcach od 6 roku życia. Absolwent Korea National University of Arts, obecnie kontynuuje edukację w Hochschule für Musik Hanns Eisler w Berlinie. Zdobył I nagrodę w Sungjung Competition, I nagrodę w Shinhan Music Award i nagrodę specjalną w ARD International Music Competition. Grał m.in. z Karlovy Vary Symphony Orchestra oraz South Czech Philharmonic Orchestra na Cesky Krumlov Festival.
Grzegorz Skrobiński
Absolwent Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie. Studiował pod kierunkiem prof. Elżbiety Tarnawskiej, prof. Katarzyny Jankowskiej-Borzykowskiej i prof. Andrzeja Bauera. Laureat wielu konkursów. Stypendysta Królowej Belgii (2003). Koncertował na najważniejszych scenach Polski: Filharmonia Narodowa, Filharmonia im. A. Rubinsteina w Łodzi, Filharmonia Wrocławska, Towarzystwo im. Fryderyka Chopina, Zamek Królewski, Łazienki Królewskie, Akademie Muzyczne w Łodzi, Gdańsku, Wrocławiu, Poznaniu, Pałac w Antoninie, Pałac w Kąśnej Dolnej (Festiwal Bravo Maestro, gdzie gościli m.in.: K. Jakowicz, S. Kamasa, P. Pławner, K. Radziwonowicz). Występował w Austrii, Belgii, we Włoszech, w Szwajcarii, Niemczech, Japonii, Tunezji i innych krajach. Współpracował ze światowej sławy pedagogami takimi jak: Boris Berman, Dang Thai Son, Dominique Merlet, Viera Nossina, Ewa Pobłocka, Andrzej Tatarski, Jerzy Marchwiński, Kazimierz Michalik, Erik Tawaststjerna, Oxana Yablonskaya, Hiroko Nakamura, Jacques Rouvier, Sergei Babayan, John O’Connor, Kevin Kenner i innymi. W roku 2003 wystąpił ze światowej sławy kwartetem Talich String Quartet. Również w tym roku wziął udział w festiwalu muzyki kameralnej w Waterloo, którego uczestnikami byli m.in.: Mischa Maisky, Julian Rachlin, Pinchas Zukermann, Roby Lakatos, Vitaly Samoshko. 2 marca 2007 roku wystąpił na koncercie jubileuszowym Władysława Bartoszewskiego wykonując m.in. II Sonatę b‑moll op. 36 S. Rachmaninowa. W roku 2008 został zaproszony na festiwal Music Academy w Hamamatsu (Japonia). Występował z takimi muzykami jak: Jakub Jakowicz, Bartłomiej Nizioł, Szymon Krzeszowiec, Agata Szymczewska, Piotr Janosik, jak również Urszula Kryger, Lutosławski Kwartet, Bartosz Bryła, Piotr Reichert, Lidia Grzanka-Urbaniak, Sebastian Wypych. W roku 2010 wystąpił wraz z aktorem Krzysztofem Kolbergerem w spektaklu pt. „Dobry wieczór, Monsieur Chopin”, który odbył się w ramach festiwalu „Dwa Teatry — Sopot 2010”. Grzegorz Skrobiński wykonał wybrane utwory Fryderyka Chopina do poezji przedstawionej przez Krzysztofa Kolbergera. Od 2010 roku Grzegorz Skrobiński jest asystentem w Katedrze Kameralistyki Fortepianowej.
Urodził się w 2001 roku. Gra na skrzypcach od 6 roku życia. Absolwent Korea National University of Arts, obecnie kontynuuje edukację w Hochschule für Musik Hanns Eisler w Berlinie. Zdobył I nagrodę w Sungjung Competition, I nagrodę w Shinhan Music Award i nagrodę specjalną w ARD International Music Competition. Grał m.in. z Karlovy Vary Symphony Orchestra oraz South Czech Philharmonic Orchestra na Cesky Krumlov Festival.
Grzegorz Skrobiński
Absolwent Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie. Studiował pod kierunkiem prof. Elżbiety Tarnawskiej, prof. Katarzyny Jankowskiej-Borzykowskiej i prof. Andrzeja Bauera. Laureat wielu konkursów. Stypendysta Królowej Belgii (2003). Koncertował na najważniejszych scenach Polski: Filharmonia Narodowa, Filharmonia im. A. Rubinsteina w Łodzi, Filharmonia Wrocławska, Towarzystwo im. Fryderyka Chopina, Zamek Królewski, Łazienki Królewskie, Akademie Muzyczne w Łodzi, Gdańsku, Wrocławiu, Poznaniu, Pałac w Antoninie, Pałac w Kąśnej Dolnej (Festiwal Bravo Maestro, gdzie gościli m.in.: K. Jakowicz, S. Kamasa, P. Pławner, K. Radziwonowicz). Występował w Austrii, Belgii, we Włoszech, w Szwajcarii, Niemczech, Japonii, Tunezji i innych krajach. Współpracował ze światowej sławy pedagogami takimi jak: Boris Berman, Dang Thai Son, Dominique Merlet, Viera Nossina, Ewa Pobłocka, Andrzej Tatarski, Jerzy Marchwiński, Kazimierz Michalik, Erik Tawaststjerna, Oxana Yablonskaya, Hiroko Nakamura, Jacques Rouvier, Sergei Babayan, John O’Connor, Kevin Kenner i innymi. W roku 2003 wystąpił ze światowej sławy kwartetem Talich String Quartet. Również w tym roku wziął udział w festiwalu muzyki kameralnej w Waterloo, którego uczestnikami byli m.in.: Mischa Maisky, Julian Rachlin, Pinchas Zukermann, Roby Lakatos, Vitaly Samoshko. 2 marca 2007 roku wystąpił na koncercie jubileuszowym Władysława Bartoszewskiego wykonując m.in. II Sonatę b‑moll op. 36 S. Rachmaninowa. W roku 2008 został zaproszony na festiwal Music Academy w Hamamatsu (Japonia). Występował z takimi muzykami jak: Jakub Jakowicz, Bartłomiej Nizioł, Szymon Krzeszowiec, Agata Szymczewska, Piotr Janosik, jak również Urszula Kryger, Lutosławski Kwartet, Bartosz Bryła, Piotr Reichert, Lidia Grzanka-Urbaniak, Sebastian Wypych. W roku 2010 wystąpił wraz z aktorem Krzysztofem Kolbergerem w spektaklu pt. „Dobry wieczór, Monsieur Chopin”, który odbył się w ramach festiwalu „Dwa Teatry — Sopot 2010”. Grzegorz Skrobiński wykonał wybrane utwory Fryderyka Chopina do poezji przedstawionej przez Krzysztofa Kolbergera. Od 2010 roku Grzegorz Skrobiński jest asystentem w Katedrze Kameralistyki Fortepianowej.
Swoją jedyną sonatę skrzypcową napisał Paderewski w 1885 roku, podczas pobytu w Wiedniu, gdzie
doskonalił grę na fortepianie pod kierunkiem Teodora Leszetyckiego. Utwór zabrzmiał po raz
pierwszy kilka miesięcy później w Warszawie, na koncercie w całości wypełnionym utworami
Paderewskiego. Zagrał go wówczas przyjaciel autora Władysław Górski. I dziś skrzypkowie chętnie
sięgają po ten utwór, nasycony bogactwem różnorodnych emocji i obdarzony wirtuozowskim
„pazurem”.
Theme original varie op. 15 powstała w czasie, gdy Wieniawski odbywał tournée po miastach Prus Wschodnich (1854). Utwór zadedykował koncertmistrzowi orkiestry lipskiego Gewandhausu Rajmundowi Dreyschockowi, którego poznał podczas debiutanckiego koncertu w tej renomowanej instytucji. Utwór nie odbiega treścią muzyczną od kompozycji, które Wieniawski pisał z myślą o swoich występach dla szerokiej publiczności. Jest pełen wirtuozowskich efektów (gra w oktawach, akordy, flażolety, błyskotliwe pasaże, staccata), a jego narracja jest pełna niespodzianek: wariacje obramowane są rodzajem wirtuozowskiej kadencji; na zakończenie pojawia się błyskotliwy walc.
Wśród niewielu sonat skrzypcowych autorstwa polskich kompozytorów z początku XX wieku znajduje się Sonata na fortepian i skrzypce d-moll op. 9 Karola Szymanowskiego (1904). I ten utwór nawiązuje do romantycznego idiomu sonaty jako gatunku, w którym kompozytor może się wykazać wszechstronną znajomością warsztatu i umiejętnością ścisłego zagospodarowania formy. W podobnym czasie wyszły jeszcze spod pióra Szymanowskiego dwie sonaty fortepianowe, zdradzające poważne ambicje kompozytorskie młodego twórcy, wówczas jeszcze studenta kompozycji w warszawskiej uczelni.
Miniatura Subito należy do ostatnich dzieł Lutosławskiego. Powstała jako utwór obowiązkowy w konkursie gry skrzypcowej w Indianapolis i – jak przystało na utwór konkursowy – wiele wymaga od wykonawcy. Jego cechą są nagłe kontrasty rytmu, dynamiki i artykulacji.
Magdalena Dziadek
Theme original varie op. 15 powstała w czasie, gdy Wieniawski odbywał tournée po miastach Prus Wschodnich (1854). Utwór zadedykował koncertmistrzowi orkiestry lipskiego Gewandhausu Rajmundowi Dreyschockowi, którego poznał podczas debiutanckiego koncertu w tej renomowanej instytucji. Utwór nie odbiega treścią muzyczną od kompozycji, które Wieniawski pisał z myślą o swoich występach dla szerokiej publiczności. Jest pełen wirtuozowskich efektów (gra w oktawach, akordy, flażolety, błyskotliwe pasaże, staccata), a jego narracja jest pełna niespodzianek: wariacje obramowane są rodzajem wirtuozowskiej kadencji; na zakończenie pojawia się błyskotliwy walc.
Wśród niewielu sonat skrzypcowych autorstwa polskich kompozytorów z początku XX wieku znajduje się Sonata na fortepian i skrzypce d-moll op. 9 Karola Szymanowskiego (1904). I ten utwór nawiązuje do romantycznego idiomu sonaty jako gatunku, w którym kompozytor może się wykazać wszechstronną znajomością warsztatu i umiejętnością ścisłego zagospodarowania formy. W podobnym czasie wyszły jeszcze spod pióra Szymanowskiego dwie sonaty fortepianowe, zdradzające poważne ambicje kompozytorskie młodego twórcy, wówczas jeszcze studenta kompozycji w warszawskiej uczelni.
Miniatura Subito należy do ostatnich dzieł Lutosławskiego. Powstała jako utwór obowiązkowy w konkursie gry skrzypcowej w Indianapolis i – jak przystało na utwór konkursowy – wiele wymaga od wykonawcy. Jego cechą są nagłe kontrasty rytmu, dynamiki i artykulacji.
Magdalena Dziadek
